Η εξαθλίωση της ανθρωπότητας

Έρχεται το τέλος άραγε; Μήπως έχει έρθει ήδη και δεν το καταλάβαμε; Μήπως κάποιος μας τροφοδοτεί με μίσος κι αδιαφορία και δεν το αντιλαμβανόμαστε; Ποιοι είμαστε και πού πάμε επιτέλους; Αναπάντητα ερωτήματα πλημμυρίζουν το μυαλό μου κάθε ημέρα, με αποτέλεσμα να ολισθαίνει η σκέψη μου, να ασφυκτιώ και να ψυχορραγώ συναισθηματικά όλο και περισσότερο.

Αηδιάζω… Ναι, αηδιάζω! Αηδιάζω με όλους εσάς που μας πουλάτε ελπίδες, γιατί έτσι σας συμφέρει. Αηδιάζω με εσάς τους σχιζοφρενείς, που σκοτώνετε τα παιδιά σας, τα βράζετε και τα πετάτε τεμαχισμένα στα σκουπίδια, λες κι είναι ληγμένη τροφή και σας «πειράζει» στο στομάχι! Αηδιάζω με εσάς, που χτυπάτε, που βιάζετε ανυπεράσπιστες γυναίκες κι ύστερα τις εγκαταλείπετε με σωματικά και ψυχικά σημάδια. Αηδιάζω και με εσάς, τους μελλοντικούς δολοφόνους που ταλανίζετε μικρά και αθώα πλάσματα όπως τα ζώα! Αηδιάζω και μ’ εσάς, που στο όνομα ενός θεού και μιας θρησκείας, σκοτώνετε ανθρώπους για να τους τιμωρήσετε δήθεν για τις αμαρτίες τους.

Κι έτσι εγώ σας ρωτώ: «Ποιος θεός ρε; Ποιος θεός επιτρέπει αυτό το χάλι της ανθρωπότητας; Ποιος θεός επιβάλλει το θάνατο σαν τιμωρία στις ανθρώπινες αμαρτίες; Ποιος θεός ελευθέρωσε όλους εσάς που μολύνετε το οξυγόνο που αναπνέουμε; Με αηδιάζετε και σας σιχαίνομαι, γιατί εσείς δολοφονείτε, εσείς βιαιοπραγείτε, εσείς πουλάτε ναρκωτικά σα να’ ναι καραμέλες! Εσείς σκοτώνετε τα παιδιά μας κι ύστερα κρύβεστε πίσω από ένα δάχτυλο για να καλύψετε τις πράξεις σας! Όλα αυτά εσείς!

Ύστερα υπάρχετε κι εσείς οι μικροί, οι πεζοί και οι αδιάφοροι άνθρωποι… Εσάς σας σιχαίνομαι περισσότερο. Εσείς είστε εκείνοι που βλέπετε το χάλι των προηγούμενων και δεν αντιδράτε. Βλέπετε όσα μπορούν να συμβαίνουν στη γειτονιά σας, στην πόλη σας, ακόμα και στο ίδιο σας το σπίτι και δεν τολμάτε να πείτε λέξη σε κανέναν, γιατί φοβάστε!

Φοβάστε να μιλήσετε κι αφήνεστε στη σιωπή, γιατί είναι αυτή που σας καλύπτει και που σας κρατάει μακρυά από μπελάδες, αλλά φυσικά δεν αντιλαμβάνεστε πως στην ουσία γίνεστε συνένοχοι στο ίδιο το έγκλημα. Σωπαίνετε, τρομάζετε και κρύβεστε πίσω από τη σκιά σας μέχρι που το κακό να χτυπήσει το δικό σας παιδί ή το δικό σας σπίτι. Τότε και μόνο σας ακούω να ουρλιάζετε σα σκυλιά, να διαμαρτύρεστε και να ζητάτε εξηγήσεις απ’ τους γύρω σας που δεν έσπευσαν να σας βοηθήσουν ή που δε σας προστάτευσαν!

Φτάσαμε στο σημείο να ζούμε σ’ ένα πεδίο μάχης, γεμάτο από κόκκινους λεκέδες που ξεχάστηκαν στην πάροδο του χρόνου. Φτάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε να αποκτήσουμε παιδιά, γιατί δε ξέρουμε πλέον πως να τα φροντίσουμε! Κλεινόμαστε στα σπίτια μας από νωρίς, γιατί πλέον η νύχτα μας τρομάζει, μας τρομοκρατεί!

Δε ξέρω αν υπάρχει χρόνος για κάποια συμβατή λύση . Το μόνο που ξέρω είναι πως εδώ είναι η κόλαση, εδώ είναι όμως κι ο παράδεισος. Ευελπιστώ κάποια στιγμή να τιμωρηθούν όλοι εκείνοι που έφτασαν την ανθρωπότητα σ’ αυτό το χάλι, μα ευελπιστώ να τιμωρηθούμε κι όλοι εμείς που το ανεχθήκαμε και το ανεχόμαστε ακόμα!

#ΜαρίαΣμυρνιωτάκη #γενιά #εξαθλίωση #ανθρωπότητα