Μεγαλώσαμε και αλλάξαμε;

Πως μεγαλώνουμε και πως αλλάζουμε όλοι μας; Το μόνο πρόβλημα όταν ήσουν παιδί ήταν να ξυπνήσεις για να προλάβεις το επεισόδιο του »Μίκυ Μαους» στην τηλεόραση ή τα αντίστοιχα τεύχη των κόμικς στα περιπτερά. Μεγαλώναμε έχοντας όνειρα κι ευχές μες στη ψυχή μας που μόνο τα αθώα μάτια ενός μικρού παιδιού μπορούσαν να κατανοήσουν. Μεγαλώναμε και οι μόνες πληγές που μετρούσαμε ήταν εκείνες από τις τούμπες που τρώγαμε χάρη στα λυμένα κορδόνια μας. Μεγαλώναμε και το μόνο άγχος μας ήταν να μη πάψουμε πότε να είμαστε παιδιά.

Και τώρα… μεγαλώσαμε… μεγαλώσαμε έχοντας μοναδικούς συνοδοιπόρους αναμνήσεις από ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια στις αλάνες και στους δρόμους. Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε ότι το παν στις ζωές μας είναι να μη χάσουμε ούτε μια στιγμή αθωότητας και παιδικότητας απ ‘τις ψυχές μας. Γεμίσαμε τις ψυχές μας με οργή, μίσος, με το αναθεματισμένο το ανικανοποίητο και ξεχάσαμε πως κάποτε συμβιβαζόμασταν με τα λίγα, γιατί μας αρκούσε ο τρόπος που ευφευρίσκαμε κάθε φορά για να φαίνονταν πολλά στο μυαλό μας. Μεγαλώσαμε και γίναμε έρμαια μιας παγκόσμιας καταδίκης που θέλει το παράλογο-λογικό, και το παράνομο-νόμιμο. Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε να αγαπάμε τα παιδιά μας όπως μας αγαπούσαν οι γονείς μας. Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε να μεταλαμπαδεύουμε στη νέα γενιά τα ήθη και τις αξίες που κάποτε οι δικοί μας γονείς μας μεταβιβάσαν. Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε να πούμε ένα αναθεματισμένο ευχαριστώ σ εκείνους τους ανθρώπους που δεν είχαν ρούχα να φορέσουν γιατί έντυναν εμάς. Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε πως τίποτα σ ‘αυτή τη ζωή δεν είναι δεδομένο και πως την ευτυχία δεν τη φέρνει ούτε η εφήμερη δόξα, ούτε τα λεφτά, ούτε τα ταξίδια, ούτε οι εκδρομές.

Όλα αυτά μας προσδίδουν μερικές ευχάριστες στιγμές στα στάδια της ζωής μας, άλλα όχι την ευτυχία.

Μεγαλώνω και παρατηρώ πως γύρω μου το παν είναι ο υλισμός… λεφτά, λεφτά, λεφτά σε μια χωρά που μαστίζεται από την οικονομική κρίση. Όσοι έχουν χρήματα ζητούν ακόμα περισσότερα και εκείνοι που δεν έχουν παλεύουν να επιβιώσουν λέγοντας κι ένα «ευχαριστώ Κύριε»! Οι υπόλοιποι φιλοχρήματοι άπλα παρατηρούν τους φτωχούς και σκέφτονται πως ζουν λάθος, κρίνοντας κάθε τους επιλογή και κάθε τους κίνηση. Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε πως κάποτε σαν παιδιά δε μας ενδιέφερε αν ο φίλος μας δεν είχε λεφτά, αρκεί να ήταν κάλος στη μπάλα και στα «μήλα». Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε πως περηφανευόμασταν για τους γονείς μας όταν βοηθούσαν οικονομικά αδύναμες οικογένειες ενώ οι ίδιοι οι γονείς μας τα έβγαζαν δύσκολα οικονομικά. Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε πως όλοι μας,φτωχοί, νεόπλουτοι και πλούσιοι, έχουμε ένα μεγάλο κοινό ανάμεσα μας….τα ματωμένα γόνατα και τις σχισμένες παλάμες. Ίσως κάποιοι να κουβαλάνε ακόμα αυτές τις πληγές, άλλα εκείνες οι πληγές είναι εκείνες που σε κάνουν να νιώθεις ζωντανό παιδί γεμάτο χαμόγελο και αισιοδοξία για το μέλλον κι όχι έρμαιο μερικών ευρώ που σε βοηθούν σε τόσα πολλά πράγματα άλλα κυρίως σ ‘ένα…. να χάνεις τον εαυτό σου!!

Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε να αγαπούμε με τον τρόπο που μας δίδαξαν, με τον τρόπο που μόνο τα παιδιά αγαπούν… αληθινά και ανιδιοτελώς. Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε τι είναι αυτό που ζητάμε από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις-είτε ερωτικές,είτε φιλικές- και κρυφτήκαμε πίσω από μια οθόνη διαφθείροντας έτσι κάθε κάλο κομμάτι του εαυτού μας και μειώνοντας μ ‘αυτόν τον τρόπο αυτό που χαρίστηκε γενναιόδωρα στην ανθρώπινη φύση… την επικοινωνία! Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε πως αγαπούσαμε τα ζώα, πως πονούσαμε όταν συναντούσαμε κάποιο πληγωμένο πτηνό στην αυλή μας. Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε πως η βία φέρνει βία και πως ο εγωισμός ισοπεδώνει κάθε ίχνος αγνής αγάπης. Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε τι πραγματικά ονειρευόμασταν όταν ήμασταν παιδιά. Ξεχάσαμε πως κάποτε ευχόμασταν με όλο μας το είναι να γίνουμε εκείνοι που θαυμάζαμε περισσότερο… οι γονείς μας!!! Μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε πως η αγάπη δεν ανταλλάσσεται , αλλά χαρίζεται απλόχερα χωρίς να επιζητεί κάποιο υλικό αντάλλαγμα. Μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε κι όσο μεγαλώνουμε τόσο θα ξεχνάμε ποιοι είμαστε και ποιος είναι ο σκοπός μας σ ‘αυτή τη ζωή! Μπορεί να κάνω λάθος, άλλα σίγουρα ο σκοπός δεν είναι το μίσος, η ειρωνεία, ο κυνισμός και η κακοποίηση και εκμετάλλευση συναισθημάτων. Μπορεί και να μαι πάλι λάθος, άλλα αν για μια στιγμή μέσα στη μέρα αφήναμε το παιδί μου κρύβουμε μέσα μας να αναλάβει τα ηνία, είμαι σίγουρη πως η ζωή θα ήταν πολύ πιο όμορφη, ίσως και ίση!

#ΜαρίαΣμυρνιωτάκη #επικοινωνία #mindsfairytale #φιλία #γενιά #παιδιά