Ένα βράδυ που η Αθήνα μύριζε καύλα,πάθος,πόθο,έρωτα,αγάπη,αναρχία και μαστούρα..!
- Mindsfairytale
- May 20, 2018
- 3 min read
Βράδια ανήσυχα..βράδια θολά..όλα όσα περνάνε μακριά σου...κι ένας εφιάλτης με κάνει να πετάγομαι απ τον ύπνο..!
Σ΄έβλεπα να φεύγεις..κρατώντας μια βαλίτσα στο χέρι, μες τη νύχτα, χωρίς αγκαλιά, χωρίς να κοιτάξεις πίσω κι αμέσως πετάχτηκα, άνοιξα τα μάτια και κατάλαβα πως ήταν απλά ένα κακό όνειρο! Σε κοίταξα κι ήσουν ακόμα δίπλα μου!! Στα μάτια μου καθρεπτίζεται η μορφή σου! Κι είσαι τόσο όμορφος Θεέ μου όταν κοιμάσαι!!
Χώθηκα στην αγκαλιά σου, σε κράτησα σφιχτά κι αμέσως το άρωμα του κορμιού σου με γέμισε σιγουριά και ηρεμία!
Τόσο περίεργη και διάφανη η σχέση αυτή, με μία ανεξήγητη χημεία κι ένας έρωτας που μυρίζει μαστούρα!!!
'Ένα ναρκωτικό από τα πιο δυνατά, από εκείνα που προκαλούν ωραίες εξαρτήσεις κι ένας έρωτας ναρκωτικό, με ατελείωτη καύλα,πάθος και πόθο! Κι ανάμεσα σε όλα αυτά ένα πλήθος συναισθημάτων και μία αγάπη από αυτές που έχουν λευκό χρώμα! Τόσο αθώα και αληθινή! Κι εγώ μένω εκεί μέσα στην αγκαλιά σου κι είναι η ώρα που ο ήλιος χασμουριέται και ξυπνάει τον κόσμο εκείνον που απαιτεί χιλιάδες υποχρεώσεις από μας, γι' άλλη μια μέρα! Δουλειά,τρέξιμο και άγχος κι εσύ σε όλα αυτά η ηρεμία μέσα στο χάος!
Σηκώνομαι βιαστικά απ το κρεββάτι μιας κι είναι η ώρα που η ζωή μπαίνει στη σφαίρα της πραγματικότητας κι ετοιμάζομαι να φύγω για δουλειά. Τη μισώ αυτήν την ώρα που πρέπει να φύγω ακόμη κι αν ξέρω πως θα γυρίσω και θα σε βρω σπίτι! Εκεί στο δικό μας καταφύγιο, να με περιμένεις...
Πλησιάζω λοιπόν και σου δίνω ένα φιλί...!
Παίρνω μια τζούρα απ το άρωμά σου και φεύγω...
Πλησιάζω στην πόρτα, βάζω το κλειδί και τρέχοντας γυρνάω ξανά στο δωμάτιο, γιατί ένα φιλί μαζί σου, βλέπεις, δεν είναι ποτέ αρκετό...!
Ανοίγεις τα μάτια μου χαμογελάς μ΄ εκείνο το νυσταγμένο βλέμμα και μου λες την πιο όμορφη καλημέρα.. Και ναι! Τώρα η μέρα θα ξεκινήσει όμορφα!
Σε φιλάω άλλη μία φορά και φεύγω κι αναρωτιέμαι πως γίνεται να φεύγω μακριά σου και το κορμί μου να νοιώθει μισό..τι έχω πάθει άραγε..;
Ποιος διάολος κατοικεί μέσα στα μάτια σου..; Σ' αυτά τα μάτια που με μαγνητίζουν κ με κάνουν να λειτουργώ σα μαστουρωμένη για την υπόλοιπη μέρα..!
Κι όμως είναι γλυκιά και όμορφη αυτή η εξάρτηση...!!
Κι εσύ μου έγινες απαραίτητος...
Κι εσύ το πιο δυνατό ναρκωτικό που προκαλεί τις πιο ωραίες παραισθήσεις...
Από αυτές που σε ζωντανεύουν και σου δίνουν δύναμη για τη διάρκεια της ημέρας, που απαιτεί,στερεί και αιμορραγεί και με τη σκιά σου να περιτριγυρίζει το είναι μου τις ώρες που οι καθρέπτες των ματιών μου συναντάνε ανούσιους ανθρώπους και ρούχα χωρίς ψυχή...!
Βλέπεις, ότι δεν είναι εσύ είναι κενό, ρηχό και άδειο...!
Προσπαθώ να θυμηθώ πόσο καιρό είχε κοπεί η ανάσα μου χωρίς εσένα...
Από τότε που προχωρούσαμε ανούσια στην τρέλα της Αθήνας...
Δεν θυμάμαι αλήθεια...!
Το μόνο που ξέρω είναι πως ήρθες και φώτισες την ψυχή μου κ από τότε τα βήματά μου γέμισαν την πόλη αυτή με μαγευτικά χρώματα...!
Με χρώματα έρωτα, γέλιου, χαρά κι ευτυχίας...!!
Κι απέναντι μου μια σκιά να μ' ακολουθεί κι αυτή είναι ο φόβος μην ξυπνήσω ένα πρωί κι όλα αποδειχθούν ένα όνειρο...!
Μα τι μου έχεις κάνει διάολε;:!!
Ζούσα και χωρίς εσένα!!
Ή μήπως μ' ακολουθούσες κάθε στιγμή...;?
Σαν αεράκι δροσερό μέσα στον καύσωνα του καλοκαιριού ή σαν ζεστασιά στα κρύα βράδια του χειμώνα...!
Ναι!
Τώρα είμαι σίγουρη...!
Ήσουν πάντα δίπλα μου, μ' έναν τρόπο μαγικό, διαπεραστικό και ανεξήγητο, πριν ακόμα σε γνωρίσω...!
Μέχρι που τράκαραν οι ζωές μας...
Ένα βράδυ που η Αθήνα μύριζε καύλα,πάθος,πόθο,έρωτα,αγάπη,αναρχία και μαστούρα..!
Βy Plasmataki
Comments